Jur Kingma (Wormer, 1945) woonde van zijn 2e tot zijn 16e op het terrein van de grote papierfabriek De Eendracht van Van Gelder Zonen, later van Gelder Papier. Deze fabriek aan de Westerveersloot in Wormer was in de loop van de eeuwen gegroeid van een windpapiermolen via een stoompapierfabriek tot een moderne papierfabriek die aan een groot deel van de bevolking van Wormer werk verschafte. Zijn betovergrootvader, Cornelis Keet, was de eerste papiermaker van papiermolen Het Fortuin. Hij was later de fabriek-chef die in 1845 de drie neven van Gelder hielp bij de ombouw van papiermolen De Eendracht tot stoompapierfabriek. Hij werd later technische directeur. In die functie werd hij opgevolgd door een zoon en later een kleinzoon.
Jur Kingma heeft zelf ook bij een papiermachine gewerkt. Als medisch student was zijn voorlaatste studentenbaantje die van kantjesjongen op de verwerkingsafdeling in de volcontinudienst op De Eendracht. Een kantjesjongen werkte aan het einde van de papiermachine waar de rollen papier die net zijn opgewikkeld, naar de bobine gingen, een grote snijmachine. In de moderne papierfabriek De Eendracht werden de functies toen nog genoemd naar functies uit de papiermolens, zoals papiermaker, papierstofvoorbereidingsman, handlanger. De koffie werd ook gedronken in ‘de hut’, een typische term uit de windmolens. In principe bestaat een papiermachine uit een deel waar de grondstoffen worden gemalen en gemengd. Dat gebeurt in een apart gebouw. Dan komt de papierbrij in de machinehal eerst in de natpartij: koperdoek en vilt en veel kleine cilinders. Vervolgens komt het nieuwe natte papier in de droogpartij met verwarmde cilinders. Zo wordt het gedroogd en geglansd. Aan het einde van de papiermachine wordt het papier op een eindrol gewikkeld. Die eindrol gaat op de bobine of naar de verwerkingsafdeling. Daar kan het worden na bewerkt of op maat gesneden. Zijn vader was chef van de verwerkingsafdeling.
Jur beschouwt zich door deze ervaring in De Eendracht als de vijfde generatie papiermaker. Na zijn studie was hij als tropenarts werkzaam in Tanzania. Daarna was meer dan dertig jaar werkzaam in de huisartsenzorg. Naast de huisartsenpraktijk was hij bestuurlijk actief in de geestelijke gezondheidszorg, de verslavingszorg en de ICT van de zorg. In 1981 was hij een van de mede-oprichters van de vereniging tot behoud van monumenten van bedrijf Zaanstreek die later is opgegaan in Zaans Erfgoed. Naast bestuurslid van De Stichting Papiergeschiedenis Zaanstreek De Hollander is hij voorzitter van NedSEK, De Nederlandse Stichting voor het Behoud van Kranen.